Doorverwijzing internist

Goedemiddag,

Ik ben sinds 2012 bekend met een traagwerkende schildklier. Nadat deze diagnose was vastgesteld en ik ben gestart met thyrax voelde ik me al gauw beter. Ik werd regelmatig geprikt en kreeg steeds, telefonisch, via de huisarts te horen dat mijn waarden goed waren. Toen ik me niet zo lekker in mijn vel voelde zitten heb ik zelf om een keer extra prikken gevraagd, ik kreeg weer te horen dat mijn waarden goed waren. Uiteindelijk heb ik alle lab uitslagen opgevraagd en uit laten printen, en er bleken grote verschillen in te zitten.(THS 12,150-T4 vrij 17,000 in oktober 2015, de huisarts beoordeelde deze waarden als goed? En in december 2015 zat ik op THS 3,920-T4 vrij 19,000 en kreeg ik van de huisarts er een pilletje van 0,025mcg bij) Omdat inmiddels mijn 14 jarige dochter ook een traagwerkende schildklier bleek te hebben ( zelfde klachten als mama; moe, moe, moe en pijnlijke handen en voeten) ben ik naar het schildkliercafé gegaan in het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg. Ik ben helemaal niet zo van de lotgenoten contacten en vond het heel spannend om te gaan. Maar er is een wereld voor mij open gegaan. Wat de huisarts vertelde bij de diagnose; "pilletje erin en je kunt er 100 mee worden" is dus zwaar onderschat bleek wel uit alle verhalen. Terwijl ik me al die tijd 'stoer' heb gehouden terwijl ik regelmatig niet lekker in mijn vel zit! Ik voelde me daar heel erg erkend. Het advies wat ik mee kreeg was om een doorverwijzing naar de endocrynoloog te vragen, vooral voor mijn dochter omdat zij nog zo jong is. Dus vandaag had ik de stoute schoenen aangetrokken en ben bij de huisarts geweest. Wat ik absoluut niet verwachte is dat ik tegen een muur van weerstand zou stuiten! Ik voelde me absoluut niet serieus genomen en de huisarts werd zelfs een beetje boos. Ik kreeg uiteindelijk wel een verwijzing voor mijn dochter omdat die volgens hem inderdaad erg jong was. Maar voor mijzelf dus niet, want volgens hem ben ik goed ingesteld en ziet hij geen reden tot doorverwijzing.
Ik ben met zo'n rotgevoel daar weggegaan en voel me nu zó boos en zó verdrietig, en moest gewoon even mijn verhaal kwijt.
ik hoop dat ik ook een beetje mijn verhaal kwijt kan bij de endocrynoloog, als ik daar met mijn dochter heen kan...
En misschien dat iemand nog tips heeft hoe om te gaan met zo'n weerbarstige huisarts...ben er nog ondersteboven van, en da's eigenlijk niets voor mij...

Heel herkenbaar allemaal, heel veel sterkte voor jullie!

Groetjes Mayke