Even voorstellen en een vraag.

Hoe voel je je nu? Ben je nog steeds aan het werk?

Dank je voor jullie berichten Kiek en Silles,

Het gaat op zich ok met me. IK had alleen op een gegeven moment zoveel last van vermoeidheid en slechte conditie dat ik toch maar naar de huisarts ben gegaan. En maar goed ook, zo begrijp ik nu.

Ik slik nu vijf dagen de strumazol. Ik merk nog niet echt veel. Alleen dat mijn stoelgang is verminderd ( was eerst wel vier keer per dag) en voel de verstopping ook aankomen..... Daar zie ik dus tegenop. Vooral vanwege de angst van het dikker worden. Heb wel het gevoel dat ik minder honger heb en ook minder last van jeuk/droge huid. Ben benieuwd hoe het er weer een week verder allemaal uitziet

Vraagje nog: kan die vergrootte schildklier vanzelf kleiner worden door de medicatie, of blijft hij ook zo groot als de medicatie straks werkt en mijn waardes weer normaal zijn?

Wat betreft jouw vraag over werk Silles: ik heb altijd ongeveer 60 uur per week gewerkt. Omdat ik vorigjaar juli dacht dat ik zon beetje tegen een burnout aan zat ( vanwege die trillende handen), probeer ik sinds september 2014 steeds de vrijdag vrij te nemen. Maar goed, dat betekent nog steeds dat ik zowat 50 uur per week werk. Dat gaat nog steeds goed, maar ik voelde dat dat niet lang meer zou duren. Vandaar naar de huisarts. Ik merk wel dat ik in het weekend minder last van klachten had dan in de gewone werkweek.

En jij Silles, hoe gaat het nu met jou? Wanneer is het bij ontdekt? Je zegt de Graves is terug... heb je het al eerder gehad? Hoe verliep dat toen? En werd jij dikker van de strumazol? ( Ja , dat blijft voor mij een prangende vraag ) .

Na mijn zwangerschap van de jongste was ik bij de huisarts omdat ik me niet fit bleef voelen. Huisarts zag dat mijn schildklier opgezet was en liet hier voor de zekerheid op prikken. Mijn schildklier werkte te snel, scan gehad en bleek dat het de ziekte van Graves was. Ik heb toen strumazol geslikt in combinatie van thyrax, duurde wel 10 maanden voor ik goed ingesteld was. Ik moest deze medicijnen een jaar slikken en dan in eens stoppen. De schildklier pakte het daarna goed op. Nu na 1,5 jaar is het toch weer terug. Ik merkte het aan dat ik het benauwd kreeg. Kon ik 3 maanden geleden nog 10 km hardlopen, lukt me dat steeds minder goed. Ging heel plots..gevoel dat je iets onder de leden hebt. In combinatie met afvallen viel het kwartje. Gelijk bloed geprikt en dus veel te hoge waarde. Nu anderhalve week aan de strumazol..begin te merken dat ik minder snel buiten adem ben, geen hartkloppingen meer, en ik beef niet meer. Wel erg moe. Ik heb nu twee weken vakantie, maar heb de laatste twee weken halve dagen gewerkt. Ik sta voor de klas en dan kun je niet even rustig aan doen of zo. Heel snel buiten adem kon al niet meer voorlezen en zo. Ik was ook zo emo steeds, heel vervelend. Begin me ook weer normaal in mijn hoofd te voelen zeg maar. Na de vakantie mag ik gelijk weer naar de internist toe. Zij stuurt aan op een jodiumslok, zelf zie ik dat niet zo zitten. Ik heb jonge kinderen, war ik dan 3 weken niet bij in de buurt mag komen enz.

Jij? Begin je al wat te merken?

En tja het aankomen…

ik was door dat de schildklier te snel werkte, lichter 60 kilo i.p.v. 65 kilo, met de medicijnen bleef ik op 68 kilo hangen, wat ik ook deed of at.

Na het stoppen zat mijn normale gewicht weer rond de 66.

Ik ben er ook bang voor, maar ja je kan niet anders dan de medicijnen slikken, en het even naast je neer leggen.